(دایرة المعارف ویکی پدیا )

حرف های نویسنده :

واژه دموکراسی ، لذت بخش عین چیپس عین پفک.

در تعاریف ،دموکراسی یا به قولی همان مردم سالاری  بسیار منطقی و زیباست

این که حق با اکثریت باشد . اما  همین که حق با اکثریت باشد میتواند ضرر هم داشته باشد .

به این دلیل که در طول تاریخ  موارد متعددی  میتوان یافت که حق با اقلیت بوده و اکثریت در اشتباه بودند .همین دموکراسی گاهی وقت ها میتواند خیلی تلخ باشد ، فرض کنید به عنوان مسلمان در جامعه ای  زندگی میکنید که اسلام هراسی از ارکان فکری و ذهنی آن جامعه باشد آیا وجود دموکراسی و این که حق با اکثریت باشد به معنی نابود کردن شما یعنی اقلیت نیست ؟ آیا دموکراسی در هر شرایطی خوب و بی نقص است ؟

حتماً میگویید ، خب اینجا بحث همان دیکتاتوری اکثریت است و اگر ما حاکمیت مسئول پذیر داشته باشیم ، هیچگاه اقلیت نابود نمی شوند ، اما کمی واقع بین باشیم ، اتفاقی که به اسم دموکراسی  در جهان اتفاق میفتد چگونه است؟. اگر همین حاکمیت مسئول پذیر توسط مردمی

انتخاب شود که اسلام هراسی دغدغه اصلی آن مردم است ، آن وقت چنین حاکمی  اگر قرار باشد با اسلام و مسلمانان با عدالت رفتار کند همان اکثریت اسلام هراس ناراضی نمی شوند ؟ در کشور خودمون در زمان رئیس جمهوری اصلاح طلبان کاملا ً می شود مشاهده کرد که اصول گرا ها ناراضی هستند و  از کار ها کنار می روند  و بلعکس .

بنابراین تعاریف کتابی دموکراسی بدرد همان دایرة المعارف ویکی پدیا میخورد و بس .

دموکراسی میتواند در هر جامعه ای بدی و خوبی ،  زشتی یا درستی را نسبی کند ، یعنی به واسطه تفکر غالب بر هر جامعه ای ، یک چیز خوب  در جامعه ای دیگر میتواند در جامعه دیگر زشت باشد و بلعکس .

بگذارید کمی برای بهتر شدن نگاهمان به این واژه فریبنده و خوشتیپ نگاهی بکنیم به  قیافه غلط انداز  واژه  مقابلش: دیکتاتوری .

دیکتاتوری یا فردی به عنوان دیکتاتور که مردم را خط میزند و به جای همه مردم خودش تصمیم میگیرد .

کمی نگاهمان را روی کشورمان دقیق کنیم . از اصلی ترین روند های ممتاز در موکراسی فعالیت های انتخاباتی عادلانه  است ، و همه میدانند قرار نیست همیشه اکثریت  مردم  در همه انتخابات ها، انتخاب های صحیحی بکنند . اکثریت هم میتواند اشتباه بکنند .

اولین  انتخابات ریاست جمهوری پس از انقلاب رای به رئیس جمهوری بنی صدر داد ،و اکثریت بنی صدر را انتخاب کردند (حاکمیت مسئول پذیر !!!)و دیدیم که چه شد و بنی صدر چه بلاهایی بر سر همان انقلاب اکثریت در آورد ، بعد ها امام فرمود که او به بنی صدر رای نداده است .

به نظر شما  وقتی امام این حرف را زد ، مردم بین خودشان آرزو  نمیکردند که کاش از رای امام آگاه بودند ؟

یا عده ای پیش خودشان نگفتند کاش  امام، خود، رئیس جمهور را انتخاب می کرد ؟

کمی بیایید به زمان حال ، آیا همین افرادی که در جامعه ما ولایت مدار خوانده میشوند ( یا توسط افرادی دیگر با واژه های زیباتر یا زشت تر ) دوست ندارند در هر انتخابات رای رهبری را بدانند یا حتی به نظر شما ترجیح نمیدهند که رهبر به جای آنها رئیس جمهور یا نماینده مجلس آینده را انتخاب کند ؟

و آیا این میل  مردم به دیکتاتوری  در جامعه  نیست  ؟  پس این واژه غلط انداز هم به اندازه دموکراسی میتواند در بعضی مواقع دوست داشتنی باشد .

 یک دیکتاتور خردمند و اندیشمند میتواند دوست داشتنی باشد ، میتواند به جای عامه مردم ، تصمیم های درستی بگیرد که دیگران عاجز به انجام آنند ، یک دیکتاتور میتواند اقلیت یک نفری باشد که بر اکثریت بسیار بزرگ فرامانروایی کند و هیچ کس دم از دموکراسی نزند  . یک دیکتاتور موفق میتواند مردم را شیفته دیکتاتوری کند..

حال مردم میتوانند بر این واژه دیکتاتور نام حاکم را بگذارند ، میتوانند او را شاه بخوانند یا عده ای هم  چیز های دیگر .

دیکتاتور اگر چه در واژه و قد و قواره زشت است اما  میتواند در واقعیت بسیار خوش تیپ و خوش قواره هم باشد   ، آیا  حکومت یک دیکتاتور خوب نمیتواند  بسیار بهتر از  دموکراسی در یک جامعه بد باشد  ؟

درست مثل همین پادشاهان  تاریخی ، مثل کورش هخامنشی !

میبینید مردم ما پس از این همه سال از غرق شدن آن ها در تاریخ باز هم شیفته آن ها هستند ؟

پس اگرچه در کلام از دموکراسی و انتخابات مردمی میگویند اما با این حال طرفدار دو آتیشه شاهنشاهی های آن زمان کورش و امثال آن هم هستند .

اگر بخواهیم نگاه دینی به موضوع داشته باشیم که آیا خدا  طرفدار دموکراسی است یا دیکتاتوری ، به بحث سنگین جبر و اختیار می رسیم ،بحثی که هنوزِ هنوزه نمی شود پاسخ قطعی و قانع کننده برای نسل ما داد . و هنوز هم در کلاس های اندیشه مورد بحث بین دانشجویان و استاد است .

در حدیثی از امام صادق ( ع) آمده است که وقتی از ایشان در مورد جبر و اختیار پرسیدند ایشان فرمودند : نه جبر است نه اختیار بلکه چیزی میان این دو است .

دوستی به من گفت : امامان را خدا انتخاب می کرده است چراکه رسالت آن ها بسیار خاص بوده است ولی برای رهبران و مسئولان یک جامعه  اینطور نیست . و من باز برایم سوال شد ، پس وقتی یک رسالت خاص تر و مهم تر باشد ، باز باید رای به دیکتاتوری داد ؟ و اگر نا مهم و خاص نبود به سراغ دموکراسی رفت ؟

از نظر نویسنده این مقاله نه دیکتاتوری بد است نه دموکراسی . هر کدامشان به اندازه ای برای یک جامعه  مهم است .

فواید یک دیکتاتور ، حاکم یا شاه  را   قبلاً شمردم و اما چرا با این حال دموکراسی یکی از مهم ترین چیز هایی است که در  هر جامعه به آن نیاز داریم؟.

دموکراسی روح یک جامعه است ، نمیشود روح یک جامعه را گرفت ، نمیتواند ندید که یک انتخابات مجلس و یا ریاست جمهوری چگونه همه ، از پیر  تا جوان را به تکاپو می اندازد .

گاهی وقت ها نیاز ما این است  که انتخاب کنیم ، حتی اگر انتخاب نادرست هم بکنیم حداقل  از لذت یک انتخاب محروم نبوده ایم .

اگر چه وجود دموکراسی میتواند مثل انتخاب بنی صدر یک ضایعه بزرگ برای یک جامعه باشد  و میتواند مثل  خوردن چیپس یا پفک  برای بدن مضر ،  اما مگر میشود در دنیایی زندگی کرد که در آن جایی برای چیپس و پفک  نباشد ؟

واژه دموکراسی ، لذت بخش است  عین چیپس عین پفک

دموکراسی در جهان :

همانطور که تعاریف ویکی پدیا هم به درستی آمده است ، تقریباً هر وقت نامی از آزادی می آید  سر و کله دموکراسی هم پیدا می شود ، از ارکان های  اساسی دموکراسی میتوان از آزادی بیان ،آزادی اندیشه سیاسی و مطبوعات آزاد نام برد .

در مورد آزادی میتوان کاملا ً مقاله ای جدید نوشت ، و پرداختن به آزادی در این مقاله نمی گنجد ، اما به طور خلاصه آزادی مطلق اصلا ً وجود ندارد . آزادی همیشه مشروط است و این شرط ها را همان حاکمیت ترسیم می کند .

هر کشوری برای خودش خط قرمز هایی دارد . آزادی که به  کشور شما لطمه بزند ، آزادی خوبی نیست . هیچ کشوری نمیتواند ادعا کند کشوری از هر لحاظ آزاد است .

 برای مثال این سیاست های هر کشور است که مصداق های  آزادی را در آن کشور تبیین میکند ، همین موضوع هلوکاست را میتوان خط قرمز مطبوعات آمریکا نام برد یا مسائل دیگر . بعد در همان کشور آمریکا مسائل دینی جز خط قرمز های این کشور نیست ، اما در کشور ما دین جز خط قرمز ها محسوب می شود . لذا در آمریکا مطبوعاتی که  در مورد هلوکاست بنویسند اذیت و یا توقیف  می شوند و در ایران مطبوعاتی که مثلا واقعه مهم غدیر را به سخره بگیرند .

و از این قبیل مسائل زیاد است . و وقتی همین  کلمات و واژه های بی گناه مثل دموکراسی و آزادی  به دست  حکومت هایی میفتد که تمام ارزش ها مطابق میل آن ها ساخته شده اند ، دیگر چه میشود کرد ؟

آنوقت قطعا فقط موضوعاتی که آمریکا و جوامع اروپایی وضع کنند میشود   مصداق آزادی و وجود دموکراسی در جامعه و اگر ما لحظه ای  دور تر  از خط کش دیکتاتور منشانه آن ها شویم ، تبدیل به دیکتاتور هایی خبیث  و کشوری مخالف آزادی شده ایم .

وقتی رسانه دست کشور هایی میفتد که با وجود  کودک کشی هایشان  در کشور فلسطین ، لایق رسیدن به جایزه صلح نوبل می شوند چه می شود کرد ؟

هر کسی و هر کشوری  میتواند مدعی آزادی و دموکراسی شود .  اما واقعا ً کدام دموکراسی ، کدام آزادی ؟

در جهانی که میگذرد چه بر سر این واژه ها آمده است ؟!

توضیحات مهم نویسنده  :

1 - در این مقاله پا را فراتر از تعاریفی گذاشتیم که به طور علمی و تخصصی برای هر واژه تعریف شده است .

2 -  نویسنده این مقاله هم میتواند اشتباه کند و تفکراتش اشتباه باشد . یکی از ارکان مهم دموکراسی آزادی در بیان است .

3 -  لاکان، روانکاو فرانسوی مینویسد  : "مبنا را بر سوء تفاهم بگذارید، آنچه را فکر میکنید فهمیده اید ،نفهمیده اید !"