شب به روی من میزند لبخند

سرخی لعلش میکند در بند

بینوا قلبم تا دمی شاید

از  تو بگریزم در خیال خود

تا دمی شاید از شب من بگیرم پند

*******

پند شب این بود

تا به تنهایی من شوم مانوس

تا نبودت را من کنم عادت

تا خیالم را  من کنم راحت

زین همه احساس بی فانوس

شبهه ی شب را میکنم باور

تاج پندش را میکشم بر سر

مُلک ِ بی ملکِ امیدش را شوم حاکم

دادبیدادی غم را میزنم در شهر

*******

گشته ام پیدا در نهان غم

میزند هر دم قلب من در هم

سر به زیر و بم شد صدای من

لیلی رویا در پناه شب ,در کنار ماه

می نماید رخ سوی من کم کم

********

روی رویا را ساعتی دیدم

لذتی بردم از نگاه او

شد تمانای بوسه از سویش

پر کشیدم تا سمت آغوشش

بوسه ای کردم روی ماهِ او

آرزویم بود , بودن رویا

روز آمد و حیف , گشته ام تنها

شبهه ی شب را میکنم باور

تاچ پندش را میکشم بر سر

میزیم من در عالم معنا ..

مهرداد نوری : 93/1/7