تا حالا با خودتون فکر کردید که چرا عروس و داماد بهد از عقد تمیتونن برن سر مزار عزیزان از دست رفتشون ,یا چرا یک از این دو نفر وقتی  که خطبه عقد رو جاری می کننن  وقتی جای خالی عزیز از دست رفتشون پدر یا مادر که روزی ارزوی دامادی یا عروسی آن فرد می کنهرو حس میکنن  تمیتونن گریه کنند و باید بغض بسیار سختی را فرو بخورند ,اگر بیشتر این سوال ها رو از عموم مردم بپرسیم با جواب احمقانه شگون نداره مواجه می شین ,همش به خاطر اینه که مرده ها رو خیلی از خودمون دور می بینیم و همیشه مرگ برای دیگران می دونیم بیا با هم یک خورده فکر کنیم به  یک دم ,به یک پلک زدن می تونیم دیگه توی این دنیا نباشیم ,دوست داریم عزیزانمون تا این حد باما بعد از مرگ غریبه باشند,مگر ما همون فرد نیستیم که تاچند دقیقه قبل از مرگ همه دور و برمون بودند و میگفتیم و میخندیم ولی حالا ......... ازمون فرار کنندو حتی کنار مزارمون اومدن هم در مراحل مهم زندگی رو بد و ناپسند بدونند.

بیایم بفهمییم تنها فرق اونا با ما اینه که اونا زود تر رفتن