يادم نمي رود چهار سال اول رياست جمهوري احمدي نژاد و سخنراني هاي موفقش در سازمان ملل و در ادامه آن سخنراني پرطرفدارش در دانشگاههاي آمريکا... آنوقت ها که اوباما مجبور شد تا بارها و بارها از طريق تريبون رسانه هاي جهاني درخواست ارتباط کند...
و تدابير سياسي داشت مي رفت تا حق هسته اي را براي ايران قانوني کند هر قدم که ما جلومي گذاشتيم يک قدم عقبتر مي گذاشتند ...آري ايران داشت برنده ميشد در بازي برد باخت داشت برنده مي شد که فتنه اي پا گرفت فتنه اي که زبان دشمنان را بلند و زبان دوستان را... چگونه مي شد توضيح داد براي دشمنان آن سو و يا چگونه مي شد مانع شد ار دشمنان بيرون از مرزها در حاليکه دشمنان داخلي در تدارک فتنه اي خانه برانداز بودند...
البته احمدي نژاد را بايد با تمام خوبيها بدي هايش ديد نمي شود نيمه پر ليوان را ديد و نيمه خاليش را نديد و يا نيمه خالي ليوان را ديد و نيمه پر ليوان را نديد
